De naam alleen al zal bij velen een belletje doen rinkelen. Het is een historische verwijzing naar de Judgement of Paris, waarbij Franse toppers het bij een blinde proeverij opnamen tegen Californische hemelbestormers. Eduardo Chadwick, eigenaar van het Chileense wijndomein Errazuriz kwam in 2004 op het idee om zijn topwijnen eveneens te vergelijken met Europese toppers.

Even terug naar het jaar 1976. Steven Spurrier, Engelsman die zich had geïnstalleerd in Parijs als wijnhandelaar, kwam op het idee om Franse topwijnen blind te vergelijken met Californische wijnen die toen nog niet de status hadden van vandaag. Hij slaagde erin om een meerderheid van vooraanstaande Franse wijnjournalisten en sommeliers te strikken voor zijn jury, zodat men hem niet kon verwijten dat de jury pro-Amerikaans zou oordelen. De uitkomst zette de wijnwereld op zijn kop. Zowel bij rood als bij wit stonden de Californische wijnen op de eerste plaats. De jury had nochtans zijn best gedaan om geconcentreerde, demonstratieve wijnen te penaliseren en elegante wijnen met veel toekomstpotentieel (waarvan men dacht dat het de kwaliteitskenmerken van Franse wijn waren) naar voor te trekken. Maar het mocht niet baten. Het waren net de Californische wijnen die het best voor de dag kwamen.

Berlin, 2004

Eduardo Chadwick, eigenaar van het Chileense wijndomein Errazuriz kwam op het idee om zijn rode Chileense topwijnen (Viñedo Chadwick, Seña en Don Maximiano) ook te vergelijken met Europese toppers, ditmaal niet enkel uit de Haut-Médoc, maar ook van de Rive droite en uit het Italiaanse Bolgheri. En hij deed het niet in Parijs, maar in een tophotel in Berlijn, stad waarmee hij een goede band heeft. Chadwick strikte Steven Spurrier om de jury te organiseren en de uitslag te superviseren. Resultaat: 2 wijnen van Chadwick haalden glansrijk het podium dat er als volgt uit zag; 1) Viñedo Chadwick 2000 ; 2) Seña 2001 ; 3) Lafite 2000.

(lees verder onder de foto van de beoordeelde wijnen, anno 2004)

Het hoeft geen betoog dat de uitslag een boost betekende voor de topwijnen van Eduardo Chadwick, waarbij we ook de 'derde' wijn niet vergeten, de Don Maximiano. Het leverde de eigenaar tot tweemaal toe de titel van Decanter's Man of the Year op (vrouwen doen in Engeland niet mee).

De blinde degustatie werd de daaropvolgende jaren herhaald in meerdere wereldsteden, waarbij de wijnen van Chadwick niet altijd wonnen, maar wel minstens top-3 haalden. Na verloop van tijd deden de Italiaanse wijnen niet meer mee. Eduardo Chadwick: "Dat was omdat we steeds meer Masters of Wine in de jury hadden en die halen de Italiaanse wijnen er veel te makkelijk uit..."

Er kwam ook kritiek op deze tastings. Om te beginnen vanwege het commerciële doel. Steven Spurrier verkocht alles in zijn zaak: het maakte hem zo te zeggen niet uit wie won. Hier ligt dat anders, de tasting was misschien beter georganiseerd geweest door een neutrale entiteit, een wijnjournalist, magazine of desnoods een belangrijke wijnhandelaar. Verder: waarom niet een belangrijke selectie van Zuid-Amerikaanse wijnen vergelijken met Europese? Dat had de tasting universeler en relevanter gemaakt. Zat de eigen geschiedenis van de familie Chadwick hier voor iets tussen? Als een van de machtigste instituties van Chili, trotse grootgrondbezitters en politiek verstrengeld met de conservatieven in Chili, pioniers ook in de professionalisering van de wijnbouw in eigen land en verder nog concessiehouder voor Coca-Cola in een belangrijk deel van Zuid-Amerika, duldden zij misschien niemand naast zich? Nu, misschien komt hier ooit wel verandering in en gaat de selectie inderdaad breder...

Berlin 2024

Tenslotte een woordje over de tasting in februari van dit jaar, waar Vino.be als enige Belgisch medium vertegenwoordigd was. Wie spreken vanzelfsprekend over premium en superpremiumwijnen en de wijnen zijn zeer goed tot uitstekend. Er zijn enkele wijzigingen gebeurd in de loop der jaren. Bij de duurste wijn, de Viñedo Chadwick uit Maipo Valley, wijzigde de samenstelling. Van 100% Cabernet Sauvignon (CS) in 2000 ging deze naar 97% CS en 3% Petit Verdot in 2021. De Seña uit Aconcagua ging van 90% CS, 5% Merlot en 5% Carmenère in 1998 naar 50% CS, 27% Malbec (!), 17% Carmenère en 6% Petit Verdot in 2021. De Don Maximiano 'Founder's Reserve' uit Aconcagua ging van een oorspronkelijke 100% CS in 1984 naar een moderne multiblend van 63% CS, 22% Malbec, 8% Carmenère en 7% Petit Verdot.

Dan is er nog een nieuweling die er in 2004 niet bij was, de Kai uit Aconcagua. Vermeldt 'Carmenère' op het etiket maar was oorspronkelijk een 90% Carmenère, 7% Petit Verdot en 3% Syrah. Tegenwoordig is de blend 85% Carmenère, 11% Syrah en 4% Malbec.

Bij de degustatie werd opnieuw de Viñedo Chadwick uit 2000 geproefd. De wijn is nog steeds erg overtuigend met weliswaar een lichte evolutie. Afhankelijk van de wijze van bewaring nu te drinken of binnen de vijf jaar. De oudere Don Maximiano's en Kai die we proefden vielen bijzonder in de smaak.

In de loop der jaren onderging ook de houtrijping enkele wijzigingen maar niet spectaculair. De Viñedo Chadwick rijpte destijds 18 maanden in 100% nieuwe Franse eik. Tegenwoordig is dat nog slechts 75%. De Kai rijpte ongewijzigd 22 maanden in 60% nieuwe Franse eik. De immer toegankelijke Don Maximiano ging van 22 maand en 85% nieuw naar 22 maand en 70% nieuw. Met Seña wordt een meer Europese benadering uitgeprobeerd. Hier ging men van 100% nieuw naar 70% nieuw bij 88% van de wijn, terwijl 12% op grote foeders rust.

(Foto boven: Eduardo Chadwick, rechts)