Op deze 17e april vieren we de Internationale Malbecdag. Daarom hebben we besloten om je kennis te laten maken met deze Franse druivensoort, die tegenwoordig op grote schaal wordt verbouwd in Latijns-Amerika. Malbec staat bekend om zijn fluweelzachte en volle karakter, met tonen van cacao en donker fruit die zorgen voor rondheid en sensualiteit, alles omlijst door soepele tannines.

Logisch gezien zou niemand ooit hebben ingezet op het internationale succes van de malbec. Voor de druifluiscrisis was malbec een veelvoorkomende druif in Bordeaux — in de 19e eeuw besloeg hij tot wel 80% van de wijngaarden in Bourg en Blaye. Wijnboeren hielden vooral van malbec vanwege zijn hoge opbrengst, stevige tannines en kleurkracht, maar kwalitatief had hij weinig te bieden. Paradoxaal genoeg bleek de druifluisplaag een reddingsboei voor deze druif die anders wellicht in de vergetelheid was geraakt.

De impact van de phylloxera en de adoptie van onderstokken

Het gebruik van de Amerikaanse onderstam, die in Europa werd ingezet als wondermiddel tegen de druifluis, veranderde de kenmerken van de druif drastisch. Malbec produceert sindsdien minder tannines, en bij oudere wijnstokken is ook de opbrengst sterk gedaald. Het resultaat zijn elegantere wijnen, die na een lange rijping op eikenhouten vaten of op fles een fluweelzacht en vol karakter ontwikkelen, met tonen van cacao en donker fruit die zorgen voor rondheid en sensualiteit, alles omlijst door soepele tannines.

De druif die in Frankrijk werd verlaten

Ondanks deze kwaliteitsverbetering werd malbec in Frankrijk op grote schaal verlaten vanwege zijn gevoeligheid voor rot en millerandage (onvolledige vruchtzetting). Toch is de druif niet van de Franse wijnkaart verdwenen: hij is hét boegbeeld van het wijngebied Cahors en komt ook voor in delen van Zuidwest-Frankrijk en de Languedoc. In Frankrijk staat de malbec ook bekend als côt, als auxerrois (niet te verwarren met de Elzasser druif) in het zuidwesten, en als pressac in de Gironde.

Argentinië, een keerpunt voor de Malbec

Malbec zou nooit zo'n internationale doorbraak hebben gekend zonder de “boemerang”-invloed van Argentinië. In de jaren '80 was een derde van de 300.000 hectare Argentijnse wijngaarden beplant met malbec; de opbrengsten waren extreem hoog — soms meer dan 130 hectoliter per hectare — om te voldoen aan de lokale vraag, want Argentijnen dronken toen gemiddeld 90 liter wijn per persoon per jaar. De westerse pers schreef het zelfs als “malbeck” om het te onderscheiden van de nobelere Franse malbec. In die periode zorgde het succes van bier voor een daling van de wijnconsumptie met 70%, wat leidde tot massale rooien van wijngaarden. Gelukkig overleefden zo’n 10.000 hectare oude malbecstokken deze vernietiging. Precies deze oude stokken vormen vandaag de basis van de kwalitatieve Argentijnse malbecwijnen.

De internationale erkenning van Argentijnse malbec begon in de jaren '90 dankzij pioniers als Zuccardi en Norton, gevolgd door buitenlandse investeerders zoals Rothschild, Concha y Toro, Fournier, Michel Rolland en zijn partners, enzovoort.

Een ideale partner voor gegrild vlees

Zoals een ijzeren vuist in een fluwelen handschoen is malbec de ideale partner voor gegrild vlees. Hij kan zijn tanninerijke karakter niet verbergen, maar deze tannines zijn fijn en gaan perfect samen met het vette weefsel van rundvlees.