In het noordoosten van Brazilië voeren we, net als in andere tropische gebieden, 2 tot 3 oogsten per jaar uit. In Pétrolina in de provincie Pernambuco, 500 km van Recife, is het landschap dor en woestijnachtig. We zouden ons nooit kunnen voorstellen dat we iets zouden kunnen verbouwen als de lokale gewassen niet zouden worden geïrrigeerd met water uit de rivier de Sao Francisco die de vallei doorkruist.

Bananen, limoenen, mango's, Bahia-kokosnoten, tafeldruiven maar ook vitis vinifera die wijndruiven produceert, zorgen voor de economische welvaart van deze regio. Deze wijngaarden die als tropisch worden omschreven, daar ze zich in de equatoriale zone bevinden, op acht graden zuiderbreedte, zijn in werkelijkheid aangeplant in de zogenaamde semi-aride tropische zone. Het is de wijngaard die commerciële wijn produceert en die het dichtst bij de evenaar ligt. Andere wijngaarden met vergelijkbare omstandigheden zijn ontstaan ​​in Venezuela, India en Thailand. 

In gematigde streken is het de opeenvolging van seizoenen, geassocieerd met variaties in temperatuur en lichtbereik, die de vegetatieve cycli van de wijnstok teweegbrengen. In Pétrolina worden de wijnstokken geconfronteerd met equatoriale temperaturen, dat wil zeggen relatief constant gedurende het hele jaar, en de gemiddelde temperatuurverschillen variëren niet meer dan 3 of 4 graden tussen de maand juli (de koudste met 25 graden) en de maand november, (de heetste met 28 graden). De dagperiode, vrijwel gelijk aan de nachtperiode (12 uur), is vrij kort vergeleken met de lange zomerdagen van Bordeaux. Maar ondanks dit, en dankzij optimale temperaturen en zonnestraling voor fotosynthese, en mits er een goed irrigatiesysteem is, is de plantenontwikkeling buitengewoon krachtig. 

Om een ​​vegetatieve cyclus op te leggen, kwam de mens dus tussenbeide. Het zijn de wijnbouwpraktijken van snoeien en bladverwijdering die hier de opeenvolging van vegetatieve cycli veroorzaken. De duur van de vegetatieve cyclus van de wijnstok (aantal dagen tussen het snoeien en de rijpheid van de druiven) bedraagt ​​+/- 110 dagen. Net na de oogst wordt de wijngaard gesnoeid om een ​​nieuwe groeicyclus te starten. Hierdoor kan elke wijnstok gemiddeld elke 140/150 dagen worden geoogst. Er is dus vrijwel geen rustperiode, die voor ons overeenkomt met de winterperiode. 

Het meest verrassende voor een Europeaan is het nogal ongebruikelijke plotbeheer, dat zodanig wordt uitgevoerd dat er een voortdurende, bijna dagelijkse productie wordt verkregen. Op dezelfde wijngaard en op hetzelfde perceel kun je op dezelfde dag de verschillende ontwikkelingsstadia van de wijnstok zien : knopbreuk, ontwikkeling van jonge takken, bloei, vruchtzetting, veraison en maturiteit. Wat uiteraard een serieus economisch voordeel oplevert. Ten eerste omdat jaarlijks 2,5 oogsten kunnen geproduceerd worden, en ten tweede omdat de wijnbereidingsapparatuur het hele jaar door kan worden afgeschreven. Ter vergelijking : de wijnboer in een gematigde zone gebruikt zijn druivenoogstmachine en zijn pers drie weken per jaar. Aan de andere kant werkt hier in de kelders de wijnbereidingsapparatuur elke dag. 

Traditioneel beheerd in pergola, wordt de wijngaard geleidelijk omgezet in rijen om het handmatige werk te vergemakkelijken. Cabernet Sauvignon, Syrah, Tempranillo, Alicante Bouschet en Touriga Nacional vertegenwoordigen de belangrijkste druivensoorten die tegenwoordig worden gebruikt, in afwachting van de resultaten van lopend onderzoek naar ongeveer dertig andere variëteiten. 

Zelfs als het oogstjaar op de etiketten staat, is het vrij moeilijk om naar het concept van vintage te verwijzen; idealiter zou de productiemaand moeten worden gecommuniceerd, vooral omdat er meer kwalitatieve verschillen zijn, eerder  afhankelijk van het oogstseizoen dan de oogstjaar. 

Proeverij: 

Over het algemeen zijn dit wijnen die als “technisch” gekarakteriseerd kunnen worden ; we zouden ze alleen maar kunnen bekritiseren vanwege een gebrek aan complexiteit en finesse. Ze zijn goed gemaakt, zonder enige gebreken, behoorlijk krachtig en aromatisch voor rode wijnen. Fris en fruitig voor de witte wijnen, zoals een opmerkelijke Chenin Blanc van Miolo die verrassende aroma's van de variëteit tot uitdrukking brengt. Schuimwijnen, de grote specialiteit van Braziliaanse oenologen, zijn goed gestructureerd, evenwichtig en hebben veel frisheid.