Georgië is een bijzonder land met honderden inheemse druivenrassen, waaruit we er hier slechts een kleine selectie kunnen meegeven.

Zoals in deel 2 besproken vinden we in Georgië de vier belangrijkste types wijn: wit, rosé, rood en mousserend. Dat gebeurt steeds meer op basis van inheemse druivenrassen. Hieronder bespreken we de belangrijkste.

Rood
• Saperavi. De bekendste voor de rode wijnen. Laatrijpend druivenras met gekleurd sap. Druif afkomstig van Kartli die nu over heel het land voorkomt met heel wat potentie: geeft kleur, fijn aroma van zwarte pruimen en pitfruit (kers maar ook van kornoeltjes) en is tanninerijk.
• Otskhanuri Sapere. De druif is goed verspreid in de regio Imereti en is in feite een hybride soort. In de jeugd vaak wat vegetaal aandoend, maar wordt interessanter na en lange flesrijping.
• Tavkveri. Laatrijpende blauwe druif. Aroma’s van rozen en rood fruit en lichter van body wat het ras ook geschikt maakt voor rosé-wijn. Goede basis voor qvevri-wijn. Vooral aangeplant in de regio Kartli.

Wit
• Rkatsiteli. Druif afkomstig uit de Kacheti-regio maar nu overal verspreid over Georgië. Productief en relatief laatrijpend. Aroma’s van boomgaardfruit. Druif die zich goed laat blenden, bijvoorbeeld met witte Mtsvane kakhuri die aroma’s van bloemen en steenfruit toevoegt.
• Chinuri. Deze druif vinden we vooral in de regio Kartli. Hints van kweepeer en klein bosfruit. Hoge zuren en relatief laag alcoholgehalte, wat de druif interessant maakt voor de productie van mousserende wijn.
• Kisi. Vooral in Kacheti. Het is nog onduidelijk of deze druif een kruising is van Rkatsiteli en Mtsvane. Aroma’s van peer, appelen walnoten, goudsbloem en ook wat rokerig en zesty – wat ze geschikt maakt voor vinificatie in qvevri.

Het verhaal van Ekaterina Latsabidze
Ekaterina, invoerder van Georgische wijn in ons land (Georgian Qvevri Wines), studeerde Germaanse filologie in Tbilisi, maar de naweeën van de Sovjet-unie met veel werkloosheid deden haar samen met haar man besluiten om in 1998 naar Europa uit te wijken. Het werd België in het hart van de EU. Ze volgde een opleiding tot stadsgids van Antwerpen om snel een bron van inkomsten te hebben. “Maar mijn idee was niet om in België te blijven, 10 jaar lang stond mijn ‘valies’ klaar om terug naar Georgië te gaan,” herinnert ze zich uit die periode, “Elke zomer ging ik naar mijn ouders zonder te weten of ik wel terug naar België zou komen. En toen mijn zoon 4 was, bleef mijn man vier maand lang in Georgie met het idee dat ik finaal terug zou komen. Als econoom wilde hij in Georgië een zelfstandige business opstarten, maar dat lukte niet vanwge de corruptie. Dat heeft hem overtuigd om toch weer naar België te komen.

Sinds 2013 hebben we de dubbele nationaliteit. Ik heb me toen de vraag gesteld, wat kan ik doen voor mijn land? Als gids ben ik dan reizen beginnen te organiseren naar Georgië, maar ik merkte snel dat men erg nieuwsgierig was naar Georgische wijn. Vandaar dat ik ben begonnen met wijnimport. Sommige wijnen zijn niet echt wat de Belgische markt op dit moment vraagt, en ik zou het mezelf makkelijker kunnen maken, maar voor mij is de eigenheid en de passie van de wijnbouwers het belangrijkst. Ze hebben mijn steun nodig.”

(lees verder na de foto van Ekaterina)

Oenotoerisme in Georgië
• Toen we midden april in Georgië toefden was de sfeer geenszins bedrukt door de situatie in Oekraïne. De mensen zijn vriendelijk, staan open voor reizigers en zijn nooit opdringerig. De jeugd spreekt een mondje Engels, bij de oudere bevolking is het vaak behelpen met gebarentaal. Hoofstad Tbilisi is druk (1,2 mln inwoners) mede doordat mensen uit de geannexeerde gebieden naar de hoofdstad migreerden. Het is leuk struinen door het oude stadsgedeelte. Een topervaring is de rivier Kura oversteken via de voetgangersbrug en vervolgens de kabelbaan nemen naar de Citadel. Hier kan u langs de botanische tuinen terugwandelen naar de historische baden in het stadscentrum.

• Ook niet te missen is Fabrika (foto zie onder), waar de jeugd, zoals in het Oost-Berlijn van de jaren ’90 bezit heeft genomen van een voormalige fabriek om die om te dopen tot een markt op de binnenkoer met rondom een hostel en tal van café’s, designzaken en restaurantjes. Je haar laten knippen op café, daarvoor moet je hier zijn.

• Restaurant van (vrouwelijke) Master Chef’s Meriko in de Duitse wijk van Tbilisi: zelfde ingrdiënten maar verfijnder en frisser: walnoten, gefermenteerde rode biet, bloelen van een boom die op acacia linkt, eierplant, spinazie, koriander.

• Cafe Littera van Chef Tekuna. Fijne keuken, uitgebreide wijnkaart en vooral en schitterend uitzicht over de stad vanaf de bovenste verdieping van een flatgebouw. Reserveer op het terres bij goed weer.

• Je hoeft hier geen Heineken of Stella te drinken in de bars. Black Lion Brewery is een goede lokale artisanale brouwer met lekkere hoppige bieren (IPA, APA en HP)

• Tophotels in Kakheti: Château Mere en Radisson Tsinandali

• Wie richting de grotten van Vardzia rijdt, raden we restaurant Kevri aan in Kashuri (even voorbij Gori). Verfijnde keuken, riant terras aan de rivier.

De Georgische keuken

Zoals gezegd is de keuken een interessante mengeling van oosters en westers. Mensen eten hier 3 keer warm en komkommer en tomaat zal u dagelijks drie keer op het menu vinden. Er wordt ook veel humus en kornoeltjessap aangeboden bij het ontbijt. Walnoten gaan in heel wat gerechten: gemengd met spinazie of in rolletjes van aubergine. Intens gezouten jonge kaas wordt in driehoekjes geserveerd. Vlees (vaak kalf) wordt meestal afgekookt en vervolgens opgedist met veel dragon (en zurkel) – deze Chakapuli dit doet wat Indisch aan. Khashapuri is dan weer een lekkere kaastaart. Mist u gebraden vlees, dan kan u best varkensribbetjes van de barbecue bestellen. Hemels.